Vroeg in de ochtend staat een taxi te wachten en zorgt ervoor dat ik op tijd kan inchecken voor mijn vlucht naar Kilimanjaro. Na een uur vliegen land ik (een dag later dan gepland) op Kilimanjaro airport. Is het de zon die schijnt? Of is het de vriendelijke chauffeur die lachend mijn naambord hooghoudt als ik in de aankomsthal verschijn? Het voelt vertrouwd en een beetje als thuiskomen.
Onderweg naar het woonhuis/kantoor van Fransisca, valt het mij op hoe fris en groen de omgeving van Mount Kilimanjaro en Mount Meru is. Ik geniet van het Afrikaanse straatbeeld. Kleurrijke vrouwen die handeldrijven langs de rand van de weg met gebakken mais, casava en bananen. We passeren een grote markt, waar het een wir war is van mensen, boda boda’s (Chinese brommers waar vooral de jeugd op rijdt) en dala dala’s (kleine druk beschilderde busjes die stoppen voor iedereen langs de weg, met of zonder kippen). De vrouwen zijn aan het werk op koffieplantages en in rijstvelden terwijl de mannen het vee hoeden. Ik word blij van de vrolijke gezichten van schoolkinderen in hun uniforms en de kleintjes die (gevaarlijk) spelen aan de rand van de weg, terwijl de mama’s druk zijn met hun handel.
Na een uur bereiken we het kantoor en het woonhuis van Fransisca. Ik ben verrast en onder de indruk van het grote, net nieuwgebouwde huis en kantoor. Het weerzien met Fransisca en Martina is weer vertrouwd en ik word hartelijk ontvangen door haar familie en haar staf. Haar twee jongste kinderen zijn thuis en worden verzorgd door Oma en een kindermeisje. De 3 oudste dochters zitten op een boardingschool in Nairobi en komen deze week thuis voor een ‘zomervakantie” van 2 maanden. Ik neem nog even een snelle douche en we vertrekken met vertraging richting Tabora. De nieuwe landcruiser wordt bestuurd door Heriel, onze rustige chauffeur/gids voor de komende weken. Langzaam verruilen we de drukte voor de rust van de natuur. We rijden langs Tarangire en Lake Manyara National Park en het landschap wordt ruiger; grote rotpartijen met bergen op de achtergrond. De wegen zijn goed, maar het weer is slecht. Uiteindelijk besluiten we onze plannen bij te stellen.
De afstand naar het originele hotel is door de opgelopen vertraging te ver. Het is inmiddels 22:00 uur en besluiten dat het voor onze chauffeur genoeg is geweest. We overnachten in een hotel in Nzega, eigendom van Fransisca’s ‘brother’. Al snel blijkt dat Fransisca veel brothers heeft. In Tanzania is het gebruikelijk om neven, nichten of goede vrienden ook als brother/sister te benoemen. In dit geval is het haar neef, die zij 5 jaar niet heeft gezien. Het hotel, waar ooit de president zou hebben overnacht, is sterk verouderd en niets duidt nog op de glorietijden van weleer. Het regent en alles is donker als we aankomen. De “electricity is down” en dat kan nog wel even duren. Gelukkig staat er een heerlijke maaltijd voor ons klaar met rijst, vis (met kop en staart) en groente. Moe van onze eerste reisdag vertrek ik naar mijn “Presidential suite”. Morgen bij daglicht zullen we alles maar eens beter bekijken😊.
Met meer dan 20 jaar ervaring in de reisbranche, heb ik veel verre en bijzondere landen bezocht.