Als je de nacht doorbrengt in een coffee lodge, dan moet je uiteraard de koffie uit eigen plantage geproefd hebben. En… de eerste koffie tijdens deze reis was echt heerlijk! Helaas hebben we geen tijd voor een rondleiding over de koffieplantage en gaan we op weg naar onze nieuwe bestemming Kitulo National Park. Een Nationaal Park zonder wild, m.u.v. een verdwaalde impala en zebra. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van tevoren niet wist wat ik van Kitulo National Park kon verwachten. Het landschap is totaal anders dan wat we van Tanzania kennen. De glooiende heuvels met weidse graslanden, omzoomd met naald- en dennenbomen, hebben iets weg van het Duitse Sauerland. Doordat het in oktober al heeft geregend, staan er verschillende bloemen al voorzichtig in bloei. Ik stel mij voor dat het in februari en maart een prachtige bloemenzee is. Net zoals het bekende Namaqualand in Zuid-Afrika.
Hoewel het een prettige bestemming is om af te wisselen, mis ik toch wel wildlife. Voor onze Tanzaniaanse Fransisca en Heriel is dit een totaal ander en tot vandaag onbekend landschap. Fransisca, die wildlife foto’s normaal aan haar voorbij laat gaan, maakt enthousiast en onbeperkt foto’s. Door de hoogte is het hier iets koeler, wat het voor ons aangenamer maakt. Zo lopen wij nog steeds in t-shirt terwijl dorpsbewoners een dikke winterjas dragen. Samen met Martina en Fransisca maken we een hike van 3 uur naar een mooie waterval. Lekker om de auto te verruilen voor fysieke inspanning. Tijdens de hike komen we opnieuw geen toeristen tegen en staan we als enige de waterval te bewonderen. Alsof we het zelf hebben ontdekt😊.
Na ons verplichte bezoek aan de rangerpost, laten we Kitulo National Park achter ons. De weg die we berijden zou zo mee kunnen doen met een uitzending van “de meest gevaarlijke wegen”. Gelukkig is Heriel de meest rustige chauffeur die ik ken. Behendig rijdt hij ons het park uit. De zon gaat langzaam onder, kinderen spelen nog op straat en zingen Mzugu Mzungu als we langsrijden. De bumby roads veranderen langzaam in goede geasfalteerde wegen. Na nog eens 4 uur rijden is het genoeg voor onze Heriel. Tijd voor een goede nacht. Het is improviseren voor een hotel to stay. Tot nu toe (m.u.v. Fran’s brother) zijn we verschrikkelijk verwend wat betreft luxe en bijzondere accommodaties. Op aanraden van Fran’s “sister”, verblijven we in Merin Hotel in Mafinga. Het beste hotel in town is een uiterst sober hotel midden in de stad, met de geluiden van het straatleven onder ons raam. Zo laat in de avond was het even wennen maar moe als we waren van de reis, heb ik heerlijk geslapen. Terugkijkend op deze nacht was het een mooie Afrikaanse ervaring die ik niet had willen missen. Een groot contrast met ons overnachtingsadres voor de komende nacht. In Ruaha National Park verblijven we in een luxe bush camp met wild om onze tent. Lees meer in het volgende reisverslag Wildlife & Gintonic.
Met meer dan 20 jaar ervaring in de reisbranche, heb ik veel verre en bijzondere landen bezocht.